Oma\’s woelige bestaan

In het leven voordat ik leefde was mijn oma een vertwijfelde en enigszins hardvochtige vrouw. Nadat ze was gescheiden van mijn opa, besteedde ze niet veel tijd aan de opvoeding van mjn vader. Ze was zelfs vaker niet dan wel in het land. Wat ze precies deed, wist niemand, maar men vermoedde dat ze een groot gedeelte van haar tijd rondhing in koffiebars en salons in Parijs. Ze droeg dure bontjassen en grote zonnebrillen en rookte de hele dag Gauloises. Qua onafhankelijkheid was ze haar tijd ver vooruit. Mijn vader dreigde ondertussen lichtelijk te ontsporen door zijn gebrek aan moederlijke liefde. Hij bracht veel nachten in de jaren '70 door in de Melkweg, waar hij muziek luisterde en aan joints lurkte.

Oma's terugkeer 

Oma bleef de rest van haar leven alleen. Met haar enige zoon (mijn vader) onderhield ze een groot gedeelte van haar leven een haat-liefdeverhouding, hoewel ze na verloop van tijd wat minder vaak verdween naar onbekende bestemmingen. Wel leed ze aan depressies en anorexia. Hierdoor lukte het niet vaak om aandacht te geven aan iemand anders dan haarzelf. Ook toen ik werd geboren veranderde dit niet. Oma leek niet van mij onder de indruk. Andersom was ik in mijn jonge jaren een beetje bang voor haar. Het leek alsof oma haar dagen in afzondering zou slijten. We hielden van haar omdat ze zo'n bijzonder en zonderling figuur was, maar konden haar die liefde niet geven omdat ze niet bereid was om deze te ontvangen. Laat staat om iets terug te geven.

Een onverwachte verandering

In de laatste jaren van haar leven vond er echter een verandering plaats. Steeds vaker reikte oma haar hand naar ons uit. Ze was geinteresseerd in onze levens, nodigde ons uit in haar penthouse en gaf royale cadeaus met onze verjaardagen. Tegelijk ging het met haar gezondheid steeds slechter. Ze had erg veel pijn van een ingezakte ruggenwervel. Hierdoor bracht ze veel nachten slapeloos door op haar balkon, waar ze de ene na de andere sigaret rookte. Ook lagen er tangen verspreid door haar hele huis. Door de reuma in haar vingers kon ze niet zo goed dingen pakken. Afgelopen Kerst zat ik met mijn ouders en oma cadeaus uit te pakken rond de kerstboom, toen ze opeens moest huilen. Ze zei dat ze heel gelukkig was om ons in haar leven te hebben. Nooit eerder hadden ik of mijn vader dit bij haar gezien. Enkele weken later overleed ze. Tijdens haar Uitvaart Amsterdam luisterden we Franse chansons. Daarna strooiden we haar uit over het water van de Amstel. Ik ben blij dat mijn oma in de blessuretijd van haar leven toch nog leerde om van iemand te houden.